Czym jest herbata Pu Erh? Jakie ma właściwości i jak ją pić? Postaramy się przybliżyć Wam temat czerwonej herbaty.

O herbacie Pu Erh nie da się napisać w dwóch zdaniach by oddać choć cień jej skomplikowanej i bogatej natury. W skrócie można powiedzieć o niej że jest herbatą w pełni fermentowaną. Pod tą nazwą jednak kryją się dwie różniące się między sobą herbaty.

Pu Erh sheng oraz Pu Erh shu.

Sheng Pu erh (surowy, zielony). Jest to tradycyjnie wytwarzana herbata, bez wymuszonej fermentacji. Na samym początku produkcji jest to po prostu herbata zielona. Herbata ta jest suszona na słońcu i prasowana w różne formy. Herbatę tak sprasowaną w odpowiednich warunkach leżakuje się (sezonuje, dojrzewa). Susz zaczyna fermentować. Takie leżakowanie powinno trwać 20-30 lat. Podobnie jak z winem, Sheng Pu erh im starszy, tym lepszy.

Shu Pu erh /shou/ (fermentowany, dojrzały) jest herbatą o przyspieszonym procesie fermentacji. Proces ten nazywa się „wodui” i polega na dodaniu do herbaty między innymi drobnoustrojów, które dzięki parze wodnej i wysokiej temperaturze pozwalają na szybkie „starzenie się”  herbaty. Czas pozyskania w ten sposób pu erh to 45-60 dni. Herbatę tak przygotowaną prasuje się lub sprzedaje w formie sypanej. Tak przygotowaną herbatę można sporzywać bezpośrednio po procesie postarzania lub poddać leżakowaniu.

Jak parzymy Pu Erh? Również tu nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Najlepiej jest samemu poeksperymentować z różnymi sposobami parzenia i znaleźć swój ulubiony. Niezależnie od tego jak zechcemy parzyć tę herbatę warto zrobić na samym początku jej płukanie czy też “budzenie”. Susz zalewamy bardzo małą ilością gorącej wody i już po kilku sekundach zlewamy i wylewamy ciecz pozostawiając wilgotne liście do dalszych, właściwych parzeń.

Rozróżniamy dwa podstawowe style parzenia herbaty pu-erh.

Parzenie w stylu gongfu (styl chiński, styl wschodni) charakteryzuje się krótkimi parzeniami wiekszej ilości liści herbaty. Gongfu cha (工夫茶) to nazwa chińskiej ceremoni parzenia herbaty. Ceremonia ta jest wręcz sztuką i zawiera w sobie dużo teatralności. My jednak dla codziennego parzenia pu-erh opiszemy zupełne minimum czynności by w domu zaparzyć herbatę o doskonałej głębi smaku. Trzy najważniejsze czynniki to: temperatura wody, ilość suszu i czas parzenia. Do parzenia w stylu chińskim używamy dość dużej ilości suszu (6-8g) na stosunkowo małą ilość wody (ok. 120ml). Najlepiej parzyć jest herbatę w czajniczku lub gaiwanie. Mimo ze wiele osób uzna to za profanację możemy użyć tez wszelkiego typu zaparzaczy typy sitko / koszyk. Gdy wykonamy już płukanie (budzenie) liści herbaty pu-erh czekamy chwilę by nabrały wilgotności i lekko się rozwineły. Teraz zaczynamy właściwe parzenie. Herbatę zalewamy gorącą wodą (ok. 95℃). Czekamy kilka sekund i oddzielamy napar do liści. Jeśli używamy czajniczka lub gaiwanu po prostu przelewamy do filiżanki lub czarki całą zawartość naczynia. Ze względu na możliwość przedostania sie mniejszych części suszu przez dziurki czajniczka lub podczas przelewania z gaiwana napar dobrze jest przelewać przez sitko. Jeśli używamy koszyczka do parzenia po prostu wyciągamy go wraz z zawartością i odstawiamy na bok. Pu-erh jest tak zwana herbatą cierpliwą. Znaczy to że można ja parzyć wielokrotnie. Ile razy? Tu też odpowiedź nie jest jednoznaczna. Przyjmuje się że parząc w stylu wschodnim możemy to robić nawet do 10 razy. Osobiscie uważam że 7-8 parzeń to maksimum. Prawda jednak jest taka że parzymy do momentu do którego taki napar nam smakuje 🙂 . Zachowujemy zasade ze każde następne parzenie jest dluższe o kilka sekund od poprzedniego. Zachęcam do eksperymentowania by poznać swoją ulubioną metodę. Wstępnie można wyjść ze schematu: I parzenie 5 sekundy, II parzenie 7 sekund, III parzenie 10 sekund, każde następne o 5 sekund dłużej od poprzedniego. Podkreślić nalezy jednak że powyzszą zasadę modyfikujemy jeśli uważamy że napary są zbyt mocne lub za słabe. Pamiętajmy że wpływ na to mają też takie czynniki jak woda i jej pH, jakość i rodzaj Pu-erh oraz to jak szybko nalewamy wodę do naczynia w którym parzymy 😉 .

Bardziej znaną u nas metoda parzenia jest tak zwane parzenie w stylu zachodnim. Prawdopodobnie każdy z nas parzył w ten sposób herbatę czarną.